25 april 2008 

In iets meer dan een maand tijd werd een nietsvermoedende garage verbouwd tot de studio die de muse mag zijn van deze site. Daar mag dus best wat over verteld worden en voor de beeldvorming zijn foto's ook nooit weg.

Klik hier voor een selectie foto's van deze bijzondere verbouwing. 

 
 ONDERBOUWING VAN DE VERBOUWING 

Snelheid is een relatief begrip. Een hardloper die in 1 maand 5 kilometer loopt heeft waarschijnlijk het verkeerde beroep gekozen, maar een huis verkopen en een nieuwe kopen binnen diezelfde tijd verdient een schoonheidsprijs.

Na deze verhelderende inleiding wordt het tijd om over te gaan naar de kern van dit verhaal. Op 25 april 2008 vond een sleuteloverdracht plaats zodat kon worden begonnen aan de bouw van wat nu Abbey Roden is. Voor de verbouwing was een aannemer in de arm genomen met de naam Klussenbedrijf Speelman. Ikzelf was nog nooit iemand tegengekomen met zo'n voornaam maar het belemmerde me niet om het bedrijf in te schakelen. Speelman is trouwens woonachtig in Zevenhuizen, een plaatsje met maar een paar huizen onder Negen.
Om de kosten enigszins te drukken werd besloten dat de garage leeg zou worden afgeleverd aan onze kloeke klusser. Daarom werd een zaterdag uitgetrokken om de boel te strippen. Dit betekende het slopen van een muur, het doorknippen van alle kabels en het verwijderen van de dakplaten. Gelukkig hoefde geen verwijderings-bijdrage te worden betaald en dus was er geld over voor de klussenman met de bijzonder voornaam.

 

vernietigende hulp van meestersloper Ben Mooibroek

 
Allereerst was het zaak om de boel goed te isoleren. Niet tegen de kou, maar tegen geluid van binnen naar buiten maar ook omgekeerd, dus het tegenovergestelde van van binnen naar buiten. Daarvoor werd het idee van een 'hok in een hok' gerealiseerd. Hier kwam ook de kunst van het weglaten om de hoek kijken. Tussen de echte garagemuur en een dikke laag staalwol werd een lege ruimte gelaten van zo'n 20 centimeter en dat is volgens kenners de beste geluidsisolatie die er is. Gelukkig kende ik zo'n kenner, z'n naam ben ik helaas even kwijt.
Nu het isoleren klaar was werd een muurtje gezet met daarin een uitgezaagd gat voor een echt studio-raam. Dat was altijd al een droom van mij, al kun je je afvragen wie er nou droomt over een raam. Nu was de opname-ruimte klaar om van alle kanten te worden bekleed met blauwe vloerbedekking. Die kleur is heel bewust gekozen omdat Leen Bakker toevallig een aanbieding had.

Ondertussen ging K. S. uit Z verder met het plaatsen van een raam, verdere afwerking van de control-room en het maken van een halletje. Ook werd een speciale kabelbak gebouwd om de vele lange kabels uit het zicht te verwijderen, ook de kachelpijpen werden hierdoorheen geleid.
Laten we trouwens niet vergeten dat de garagedeur eruit was gesloopt. Dat leek
niet heel erg mooi en 's winters zou het
er flink koud kunnen worden. Vandaar
dat werd gekozen om ook deze leemte
te voorzien van een muur met daarop fraai garagedeur-imitatiemateriaal aan de buitenkant, dat leek ons beter dan aan de binnenkant.

Dat was het bouwverhaal in een notedop. Natuurlijk gebeurde er veel meer dan wat er verteld is, maar een opsomming hiervan op detailniveau zou de eenvoud van bovenstaande passage geweld aan doen. Al met al mag het resultaat
gezien worden maar liever niet door inbrekers.

 *

Verboden voor inbrekers!