24 oktober 2009
Met enige regelmaat verschijnen in Abbey Roden lokale bands die bovengemiddeld eigen materiaal komen opnemen. In deze categorie valt ook de Groningse band Collective Ensemble Orchestra. CEO bestaat al 4 jaar en schrijft creatieve en tegelijk ook ‘catchy’ popnummers. Je vraagt je soms af waarom dit soort bands zo lang anoniem kunnen blijven. Laten we over het antwoord niet onnodig gaan speculeren maar gewoon even gaan luisteren naar de vier opgenomen nummers.
Luister hieronder naar de demo-mixen van CEO:
 Hideaway
Stuck on a letter
These are the days
Nobody Dreams
Bekijk hier de foto’s van de opnamesessie
Bekijk de myspace site van de band
Â
De mannen van Collective Ensemble Orchestra boeken de studio op 24 oktober 2009 om een demo EP op te nemen. Het is niet geheel toevallig dat ze deze studio binnenstappen. Zanger en liedjesschrijver Harmen Ridderbos was namelijk al eerder in de studio met z’n andere band Common Sense.Â
Dit keer staat Harmen dus ineens met 3 andere bandleden voor de deur. Op de ene rug hing een zak boodschappen en een andere draagt een vol krat bier voor later op de dag. O ja, belangrijker is nog de hoeveelheid instrumenten en apparatuur die men in de meegenomen auto wist te proppen. De auto beschikt naast 4 winterbanden over een reserve-band en een pop-band. Hieronder een foto van de inhoud van de auto, exclusief stuur en bandleden.
Â
  Â
      De 4 knapen stuurden nog een foto na in de stijl van... Harmen Ridderbos (vocals / piano / guitar) *
Nadat de hele mikmak in de studio is gedumpt wordt eerst het drumstel in elkaar gezet. Drummer Sander vertelt dat z´n drumstel voor deze dag is samengesteld uit het beste van 2 andere drumstellen. Na 1 nummer moet de snare met een touwtje verbonden worden, het plakaat 'beste' is blijkbaar een ruim begrip.Â
Na een uurtje opzetten en soundchecken wordt tegen 11 uur begonnen met het opnemen van de basistracks. Deze bestaan uit drums, bas, zang en akoustische gitaar/piano. De bandleden worden vanwege het drumstel verdeeld over 2 ruimtes om tegelijkertijd te kunnen worden opgenomen.  Het samenspelen gaat vlot. Tegen 3 uur ’s middags staat de basis van de vier nummers erop, wordt nog een ontbijtje gegeten en begint het overdubben.
Allereerst is de leadzang aan de beurt. De band heeft twee leadzangers waarvan de ene twee nummers minder inzingt dan de andere, dan kun je het wel uitrekenen...Â
De meeste zangpartijen worden al bij de 2de keer goed bevonden en als gehele take gebruikt (dus niet regel voor regel opgenomen). Dit heeft zo z'n voordelen. Hiermee voorkom je namelijk dat de zang vlak en geproduceerd kan gaan klinken. Zo is het in feite een live-opname van een zangpartij en dat hoor je toch terug.
Met de gitaaroverdubs gaat het ook voorspoedig. De meeste partijen worden dubbel ingespeeld om een breder stereo-effect te realiseren. En zo gaat het zo'n beetje door tot ongeveer 10 uur ’s avonds waarbij tussendoor wat pizza’s en later vooral biertjes worden genuttigd.
Helaas kan wegens tijdgebrek de akoustische piano niet meer gebruikt worden. Een beetje jammer, al moet gezegd worden dat de nieuw aangeschafte 'Native Instruments piano’s' uit de computer niet verkeerd klinken.
WAT IS HIER ZO LEUK AAN?
Het is aardig om eens te analyseren waarom de nummers van CEO in de inleiding als bovengemiddeld worden bestempeld. Houd hierbij in het achterhoofd dat het natuurlijk de mening van de producer is en geen empirisch oordeel.
Hierboven een foto met de 2 schrijvers van de liedjes. 2 frisse, sympathiek ogende jongemannen, maar dat heeft eigenlijk weinig met de kwaliteit van de nummers te maken..
We hebben hier te maken met één band die verschillende nummers opneemt. De nummers zijn herkenbaar door dezelfde band gemaakt en toch hebben ze allemaal een eigen identiteit. In elk nummer zit wel iets van een zogenaamde ‘hook’. Dit is een stukje wat opvalt, wat je onthoudt en wat je bij mooi weer op de fiets gaat fluiten of onder de douche gaat fietsen. Men gebruikt hiervoor ook wel het woord ‘catchy’ wat wel een beetje op ketchup lijkt.
Het is niet zo dat er nodeloos geëxpirimenteert wordt om het experimenteren, dat heeft deze band niet nodig. De leden spelen leuk, maar zijn niet de beste instrumentalisten van de wereld. Toch zitten er muzikaal aardige vondsten in. De composities blijven interessant omdat telkens iets nieuws wordt geïntroduceerd. Net als je denkt dat het nummer zichzelf gaat herhalen wordt bijvoorbeeld de instrumentale bezetting veranderd. Of er wordt een nieuwe melodie, een variatie daarop of een leuk achtergrondkoortje geïntroduceerd. Daarnaast is slim gebruik gemaakt van het beperkte arsenaal aan instrumenten wat de leden bespelen. Deze worden op alle mogelijke manieren ingezet zodat het lijkt of er heel veel verschillende dingen gebeuren. De nummers worden trouwens geschreven door Harmen Ridderbos en Teake Damstra.
We houden zoals gezegd in ons achterhoofd dat het een kwestie van smaak, maar persoonlijk wordt ik hier dus blij van. En hierbij laten we deze mijmeringen weer voor wat ze zijn.
FIJNE FEITEN
Tijdens de sessie heeft de producer z’n oren goed open. Zo nu en dan vangt hij per abuis een feit op wat interessant lijkt voor deze website, je zoekt op een gegeven moment toch naar wat vulling. Hieronder een opsomming van de opgevangen feiten:
Nu is duidelijk hoe deze band hier belandde.Gitarist Teake is opgegroeid in het huis waar Ede Staal woonde
Â
*
Anne de Vries (bass guitar)
Sander Boonstra (drums)
Teake Damstra (vocals / guitar / piano)Â
Â
Â
Â