mei tot oktober 2009

Deze keer een verhaaltje over een zevenkoppige band genaamd Showdown. Een aantal van de bandleden woont op loopafstand van de Abbey Roden studio, niet dat ze het dan gemakkelijker kunnen vinden overigens. De studio wordt geboekt om een complete cd met daarop 11 nummers op te nemen. De opnames beginnen al ergens in mei van dit jaar. Na meer dan zeven maanden is de eerste cd dan werkelijk in een doosje beland. 

Luister naar:

Stuck in the Middle
Creepin' In
Doolin’ Dalton
Temptation

Bekijk foto’s van de opnames in Eén
Bekijk foto’s van de overdubs in Abbey Roden

De lange doorlooptijd van 7 maanden is nieuw voor Abbey Roden. De natuur werkt niet echt mee. Na het opnemen van de basispartijen krijgt één van de zangeressen problemen met haar stembanden. De reparatie hiervan neemt een aantal maanden in beslag en daarna kunnen de opnames weer worden voortgezet.

Tijdens zo'n lange periode leer je elkaar wel beter kennen. En er moet gezegd worden dat Showdowners aardige mensen zijn. Eentje schenkt zelfs een echte picturedisk van het vernoemde Beatles-album Abbey Road, aardige mensen die Showdowners! De schijf versiert nu de muur.

Showdown is een groot gezelschap, niet in meters maar in aantal. Er is wel wat ruimte nodig voor de twee gitaristen, de drummer, een bassist / keyboardspeler en de drie zangers.
De band is geen volbloed podiumband. Met vier familieleden in de band heeft het musiceren dan ook een sociaal, familiair karakter. Dit kun je ook wel een beetje terughoren in de opnames. Ze treden zo nu en dan op, maar vinden het vooral leuk om te musiceren in een oefenruimte in Eén. De oefenruimte behoort trouwens toe aan Roel Ploeg van wiens band binnenkort ook opnames zijn te horen.

Het merendeel van de instrumentale begeleiding wordt 'live' opgenomen in een gezellige schuur op de boerderij van Roel. Dit gebeuren vindt plaats op een warme lentedag in mei.
De oorspronkelijke bedoeling is om hierna de zang nog over te dubben, het geheel te mixen en op een cd'tje te branden. Uiteindelijk wordt besloten naderhand toch nog extra gitaren, keyboards en percussie over te dubben in te studio. Het eindresultaat heeft daar zeker niet onder te leiden.

Wat opvalt aan de opnames is de meerstemmige zang en het gemak waarmee de leden dit kunnen. Close harmony à la the Eagles is ze op het lijf geschreven, figuurlijk dan want anders was er iets vreemds aan de hand. De zang wordt verspreid over 2 avonden in de nazomer opgenomen. Om het zo natuurlijk mogelijk te laten klinken zingen alle zangers tegelijkertijd hun deel van het lied. Alle 3 krijgen een eigen microfoon voor de neus en uiteindelijk staan de meeste zangpartijen er na één of twee keer op goed op. Bijna geen valse of verkeerde noot te bespeuren.

In totaal worden 11 nummers opgenomen uit een breed repertoire vanaf de seventies tot nu. In veel wisselende stijlen van het Spaanse Bahaya Lady tot het 60-achtige 'Stuck in the middle'. Na het afmixen is er nog een leuke borrel om de goede afloop te vieren. De producer gaat lopend naar het borrelfestijn 3 straten verderop en komt waggelend via een omweg weer terug.

In de 7 maanden waarin wordt opgenomen gebeuren een aantal mysterieuze zaken die op z'n minst opmerkelijk zijn. Zo blijkt één van de zangers tijdens de opnames een baard te hebben gekregen. Hieronder foto's waarop de plotselinge transformatie zichtbaar is van zanger Harry.

Oordeel zelf.. is dit wel dezelfde Harry? Of zijn er duidelijke verschillen? Behalve de baard heeft Harry tegenwoordig ook een bril en een koptelefoon op.. heeft hij soms wat te verbergen?

Een aantal mensen doet dit misschien een beetje denken aan het beruchte 'Paul is dead' verhaal. Daarin wordt gesuggereerd dat Paul mcCartney in 1966 een auto-ongeluk kreeg en dat hij in het geheim werd vervangen door een look-a-like. Dat moest natuurlijk geheim blijven om de populariteit van de Beatles geen schade toe te brengen. Als 'vermomming' voor z'n plastische chirurgie liet de nieuwe Paul een snor- en baard groeien (de bekende Sergeant Peppers baardjes). Daarnaast gaat het verhaal dat op alle navolgende Beatles-albums aanwijzingen zijn te vinden voor de geheimgehouden dood. 
Bekende voorbeelden hiervan zijn achteruitdraaiteksten zoals het woord netsketiaardtiurethca. Ik hoop niet dat dit soort praktijken ook in Abbey Roden gebeuren want de wereld zou zo'n tweede mysterie waarschijnlijk niet aan kunnen.
Heb je overigens geen idee waar dat hele Paul is Dead-mysterie over gaat, ga dan eens naar deze Wikipedia-bladzijde.

Nog een aantal duidelijke aanwijzingen die tegen de voorspelbare ontkenning van Harry in gaan:
Naast de baardwisseling wisselde de band het afgelopen halfjaar ook van leadzangeres. Kan het zo zijn dat de voormalige leadzangeres niet met de nieuwe Harry kon opschieten? 
Daarnaast schafte één van de gitaristen een nieuwe gitaar aan. Het is best voor te stellen dat de nieuwe Harry niet over het penetrante geluid van de oude gitaar kon. 
O ja, voor het eerst werd de 12-snarige Rickenbacker-kopie uit de studio gebruikt tijdens een opname. Is 12 niet het getal wat voor 13 komt? Het ongeluksgetal en 1 Harry minder... alweer een bewijs waar weinig tegen in te brengen is.
En zo zie je dat er toch zeker genoeg grond is om aan te nemen dat voor Harry minstens zo veel bewijzen te vinden zijn als bij de 'Paul is dead'-variant. Denk daar maar eens over na als je weer bij iemand een plotselinge baardgroei tegenkomt..

Berend Klijnstra - gitaar
Eije Hoiting - drums / saxofoon
Gea Hoting - zang
Harry Diepstra - zang / mondharmonica
Ingrid ten Hoor - zang
Ronald Hoiting - gitaar / zang
Wim Vernimmen - bas / keyboards

 *