---

De website van Uncommon Connection vertelt dat de band sinds 2010 in de huidige samenstelling actief is. De bandleden hebben allemaal ervaring opgedaan in andere bands en laten zich graag inspireren door bekende Folk-/Americana-artiesten en singer-songwriters.

De bijzondere samenzang, begeleid door percussie, bas- en akoestische gitaar met toevoeging van mondharmonica en accordeon zorgen voor een heel eigen geluid. Het repertoire gaat van 60’s (Simon and Garfunkel, Neil Young), via Singer/songwriters en Americana (Greg Trooper, John Hiatt, Wailin’ Jennys) naar Folk (Karine Polwart). 

In december 2010 heeft UC een zestiende plaats behaald bij het radioprogramma "TOP2000 De Covers" van Radio 2 met haar uitvoering van "Old Man" van Neil Young, deze versie was overigens afkomstig uit de proefopnamesessie die hier werd opgenomen.
Uncommon Connection kwam in Abbey Roden terecht doordat twee leden van de band hier in 2009 een cd hadden opgenomen met de band Showdown. Lees hier een verhaal over deze opnames.
 

De band was na anderhalf jaar repeteren klaar voor CD-opnames en omdat dit niet vanzelf gaat leek het ze een goed idee om dit in een studio te doen.
Zoals vaak is het doel in de studio om de band zo mooi mogelijk vast te leggen zonder dat hun identiteit verloren gaat. Het moet als het ware klinken alsof de band in de huiskamer voor je aan het optreden is.

Je kunt door de huidige technieken gemakkelijk vervallen in het toepassen van teveel studio-truucs en dus is het handig om van tevoren een plan te maken om teleurstellingen te voorkomen. Om het mooiste opnameresultaat te halen worden in studio's vaak alle instrumenten achter elkaar opgenomen in plaats van tegelijkertijd. Het voordeel hiervan is, dat je per instrument kunt proberen een perfecte microfoonopstelling en uitvoering neer te zetten. Je kunt immers wel honderd keer hetzelfde riedeltje opnieuw proberen in te spelen. Het nadeel is, dat er toch een stuk spontaniteit van het samenspelen ontbreekt en ook de klank is anders. Als instrumenten namelijk tegelijkertijd in één ruimte spelen pikken de microfoons vibraties op van de omliggende instrumenten en dat creeert automatisch al meer een éénheid die je moeilijk terug kunt krijgen als je alles los op neemt.

Om het beste uit de muzikanten te halen wil je toch ook wel de mogelijkheid hebben een aantal pogingen te doen zodat de meest optimale opname overblijft. Daarom wordt uiteindelijk het compromis gesloten om niet alles in één keer op de nemen maar wel zoveel mogelijk tegelijkertijd.

Daarom wordt begonnen met de gitaar, basgitaar, percussie en accordeon zoveel mogelijk tegelijkertijd op te nemen. Omdat Uncommon Connection de nummers al langere tijd speelt, gaat dat voortvarend. In twee avonden staat de basis van alle nummers er al op. Tenminste, totdat men thuis de opnames terug hoort en een aantal nummers toch wel erg haastig vindt ingespeeld. Daarom wordt uiteindelijk besloten om een aantal nummers nog eens in te spelen en dit keer op de normale snelheid. Dit tot verdriet van de producer die net alle microfoons had opgeruimd en nu moet proberen de verschillende opnamesessies weer gelijk te laten klinken.

Het worden dus drie avonden voor de basis in plaats van twee, nog niet slecht. Wanneer de basis van alle nummers erop staat wordt geprobeerd met overdubs de muziek aan te vullen en voller te laten klinken. Denk hierbij aan solo-instrumenten zoals mondharmonica en sommige accordeonpartijen, maar ook aan extra begeleidingsinstrumenten zoals electrische gitaar en keyboards. Op deze manier is het bijvoorbeeld mogelijk om één persoon meerdere instrumenten tegelijkertijd te laten spelen. Op de cd speelt bijvoorbeeld de basgitarist ook een nylon gitaarpartij in hetzelfde nummer. Ook hier zijn weer wat voor en nadelen te verzinnen. Als je ongelimiteerd instrumenten gaat overdubben kun je de sound live nooit waarmaken. Maar als je niets toevoegt zou de cd wellicht wat eentonig kunnen worden. Daarom wordt besloten toch het één en ander bij te voegen, maar in tegenstelling tot het drankgebruik tijdens de opnames gebeurt dit met mate.

In dit geval wordt het meeste tijd besteedt opnames van extra percussiepartijen. Harry heeft een ongelooflijke verzameling van dingen waar hij op kan slaan of overheen kan wrijven en daar moet je zo iemand dan natuurlijk ook de ruimte voor geven. Uiteindelijk klinkt dit op de cd erg natuurlijk. Het maakt het geheel voller al is het live niet helemaal waar te maken als de speler niet de lichamelijke eigenschappen van een octopus heeft. 

Wanneer alle instrumenten erop staan wordt het tijd voor de zang. Niet geheel onbelangrijk bij Uncommon Connection. Er zijn drie zangers die naast solo bijna in elk nummer meerdere stemmen zingen. Om hier ook zoveel mogelijk het live-gevoel te houden worden de opnames wel met alle zangers tegelijkertijd gedaan. Als er eentje een fout maakt moet dus alles over, maar dat valt gelukkig een beetje mee.

Als laatste worden nog een tweetal gastspelers aangevoerd bij de opnames. Ten eerste is daar Ben Mooibroek op de Tin Whistle. Ben is een oude bekende van de studio, heeft ooit nog meegeholpen met de bouw en was al te horen als gastspeler op de cd van gospelkoor Dox. Ten tweede speelt producer André van der Weide bij een aantal nummers mee op toetsen. Het gaat hierbij om Fender Rhodes en Hammond orgel-partijen.

---

Nadat de cd is geperst is het eerst tijd voor een welverdiende vakantie. Maar op 6 oktober 2012 is daar dan uiteindelijk de cd presentatie. Deze wordt gehouden in theater de Winsinghhof in Roden, niet ver van de studio dus. Nou wordt er wel eens vaker een cd gepresenteerd die in Abbey Roden is opgenomen, maar deze keer worden de producer André van der Weide en andere gastspeler Ben Mooibroek gevraagd mee te spelen bij de presentatie.

Dit wordt een erg bijzondere gebeurtenis. Niet alleen moet je goed je best doen tijdens het spelen, maar ook is het lastig om aan het eind een evenwichtige buiging te maken als je net de koelkast hebt geplundert. Het grootste deel van de avond brachten Ben en André namelijk door in de artiestenfoyer.

Overigens is het theater verrassend professioneel te noemen. Knus, met goede sanitaire voorziening, lekker hapjes en drankjes en een meer dan toerijkende technische uitrusting en geluidsinstallatie. Het geluid wordt die avond mooi neergezet door geluidsman Willem Schiermeier en het theater is helemaal vol. Er moeten zelfs mensen worden teleurgesteld waarvoor geen plaats meer is.

*